Το εμείς και το ΕΓΩ!...

...τι ωραία που ακούγεται, ηχεί στα ταπεινά αυτιά μας το εμείς και πόσο άσχημο και μοναχικό το...ΕΓΩ.

Το εμείς μας καλεί σε νέους αγώνες, σε νέα οράματα, σε νέες παρέες με όνειρα και ελπίδες που ακόμα δεν έχουν ξεκινήσει.

Το μοναχικό ΕΓΩ, είναι μόνο του, είναι εγωιστικό, εγωκεντρικό και δεν έχει παρέα. Δεν θέλει κανέναν δίπλα του και όποιος είναι, είναι μόνο για να κάνει την δουλειά για το ΕΓΩ. Το Εγώ τα θέλει όλα δικά του, δεν δίνει σε κανέναν τίποτα και σε όποιους φαινομενικά δείχνει ότι δίνει, είναι για να ...πάρει!

Το ταπεινό και σεμνό εμείς, δεν θέλει πολλά πράγματα, θέλει όλοι μαζί να ενωθούμε για να δώσουμε.

Όλοι μαζί να ενωθούμε για να δουλέψουμε!

Όλοι μαζί να ενωθούμε για ...χαμογελάσουμε.

Τι ωραίο πράγμα, όλοι μαζί, δεν μένεις ποτέ μόνος σου, έχεις πάντα κάποιον για να μοιραστείς την νίκη, την ήττα, την δυσκολία, την απορία, τον προβληματισμό, το αποτέλεσμα, καλό ή όχι  τόσο καλό.

ΝΑΙ, δεν θέλουμε ανθρώπους του ΕΓΩ, θέλουμε ανθρώπους του ...εμείς!

ΝΑΙ, Δημήτρη Σαραμάντο, δεν θέλουμε ανθρώπους του χθες, θέλουμε ανθρώπους του αύριο, που να ξέρουν να λένε...εμείς!

Γνωρίζουμε τον Δημήτρη Σαραμάντο, περιμένουμε πολλά από αυτόν και την ομάδα του.

Γνωρίζουμε ότι ο νέος Δήμαρχος είναι του εμείς και όχι του ΕΓΩ.

Περιμένουμε και δίπλα του να έχει συνεργάτες του εμείς και όχι του ΕΓΩ.

Δεν θέλουμε να μας ξυπνήσει το μοναχικό ΕΓΩ από το υπέροχο όνειρο που ζούμε όλοι εμείς οι άνθρωποι του...εμείς!

Με το εμείς ήρθε η ανατροπή!

Με το εμείς έγινε πράξη το όνειρο που μας ήρθε μια μέρα της άνοιξης από την διπλανή Καλλιθέα!

Το εμείς πιστέψαμε από τον Δημήτρη Σαραμάντο.

Το εμείς, μας άφησε απλόχερα ο δικός μας Δημήτρης Σαραμάντος.

Όχι το ΕΓΩ, το ξένο, για τον Δημήτρη Σαραμάντο.

Εμπιστευόμαστε την ηρεμία, του νέου Δημάρχου, την εργατικότητα, τον προγραμματισμό του και κυρίως την σκέψη του. Σίγουρα και αυτός  κάνει λάθει, δεν είναι τέλειος, είναι ένας πολίτης όπως όλοι μας, όμως, ξέρει να λέει συγνώμη, να προσπαθεί να διορθώσει τα λάθη του και να αγωνίζεται πάντα για το καλό. Θέλει να είναι δίπλα στον άνθρωπο και όχι στην «τσέπη» και στην «θέση» στους «ρόλους» και στους «τίτλους».

Η προσμονή είναι μεγάλη. Ο κόσμος περιμένει και ελπίζει, θέλει να δει πριν ακόμα ξεκινήσουν. Δεν έχουν άδικο, όμως, καλό είναι να περιμένουμε, να δώσουμε μία μικρή περίοδο χάριτος και μετά να κρίνουμε. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι είμαστε μεγαλόψυχοι, εδώ δώσαμε στους προηγούμενους 16 χρόνια απλόχερα την υπομονή μας, στον ένα χρόνο θα μείνουμε.

Περιμένοντας το εμείς με καθόλου ΕΓΩ...