 |
| Θωμάς Μπίλλιας, |
Θα ήθελα να σας μιλήσω σήμερα
για την αξιοπρέπεια
Πολλές φορές τα πράγματα ήταν δύσκολα για το λαό μας, αλλά
ποτέ δεν χάσαμε την αξιοπρέπειά μας. Ακόμα και ηττημένοι. Ούτε στο εκτελεστικό
απόσπασμα δεν σκύβαμε. Δεν υπήρχε λόγος, η γη μας θα ήταν ο τάφος μας. Μπορεί
να ξερίζωσαν ακόμα και τα θεμέλια των σπιτιών μας όταν αντισταθήκαμε αλλά το αντέξαμε
και χτίσαμε καινούργια πάνω στην ίδια γη. Είμαστε ακραίοι, υπερβολικοί και φωνακλάδες,
δεν μας αρέσει η μετριότητα και αγαπάμε δυνατά. Παίζουμε θέατρο, κωμωδίες αλλά αντέχουμε
και τις τραγωδίες. Χαζεύουμε τον ουρανό, αγναντεύουμε τη θάλασσα, είναι
αλήθεια. Δημιουργήσαμε την αστρονομία και κατασκευάσαμε το ναυτικό, πλάσαμε τα
μαθηματικά και επινοήσαμε τη στρατηγική. Είναι το δώρο μας, το μοναδικό. Αυτός
είναι και ο μόνος μας πλούτος. γι' αυτό και δεν πεθαίνουμε ποτέ. Ποιος να
σκοτώσει ένα σύμβολο; Δεν είμαστε διαφορετικοί αλλά κάνουμε τη διαφορά. Ζούμε
αιώνες μ' ένα κομμάτι γης. Κι αν είμαστε μόνο σκιές για τους άλλους είναι γιατί
έχουμε ήλιο. Ο λαός μας έτρωγε πέτρες αλλά σκάλιζε μάρμαρα. Πολλές φορές μας
έκαψαν αλλά δεν μας κατέστρεψαν γιατί το φως δεν καίγεται. Μας πήραν πολλές
φορές το χώρο μας αλλά πάντα είχαμε το χρόνο να ξαναγεννηθούμε από τις στάχτες
μας. Μοιάζουμε με τον ήλιο, με τον αέρα και τη θάλασσά μας που όσο κι αν την μαστιγώνουν
τα κύματα δεν παθαίνει τίποτα. Κι όταν πεθαίνει ένας δικός μας κι έχει αφήσει
έργο, δεν είναι τυχαίο που η κραυγή μας βγάζει τη λέξη: άξιος! Και ζούμε για να
τον θυμόμαστε, δεν έχουμε άλλη επιλογή, είναι θέμα ανάγκης. Είμαστε λίγοι στην
αρχή και γινόμαστε σπάνιοι στο τέλος. Αυτή είναι η μοναχική μας πορεία. Έτσι
γεννήθηκε ο ελληνισμός και παραμένει μια αξία για όλη την ανθρωπότητα. Το
έχουμε μέσα μας με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Τίποτα δεν ξεχάσαμε γιατί ποτέ
δεν χάσαμε τις αξίες μας. Κι αν δίνουμε τόση σημασία στην ελευθερία, είναι
γιατί συνδυάζεται με τη σκέψη. Δίχως ελεύθερη σκέψη, δεν είσαι άνθρωπος. Κι
εμείς παραμείναμε άνθρωποι ακόμα και σκλαβωμένοι. Πολιορκημένοι ναι, αλλά πάντα
ελεύθεροι, διότι δεν ξέραμε να ζήσουμε αλλιώς. Αυτό λέει ακόμα και η σημαία μας
με τις γαλανόλευκες συλλαβές της: Ελευθερία ή Θάνατος. Γιατί λοιπόν να
γονατίσουμε τώρα; Μετά από τόσους αιώνες, να παραδοθούμε για ποιο λόγο; Επειδή
θεωρούν ότι μας έπεισε η ρητορική της οικονομικής κρίσης; Εμείς έχουμε κρίση
από τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη. Ναι, μειώθηκαν τα εισοδήματα
μας, μείναμε αρκετοί χωρίς δουλειά, όμως έχουμε την οικογένεια να μας στηρίξει
στα δύσκολα. Δεν θα λυγίσουμε εύκολα. Δεν θα χάσουμε την αξιοπρέπειά μας για
τόσο λίγο! Θα δώσουμε τη μάχη μας όλοι μαζί! Εμένα παππούς μου ήταν Ο Μεγαλέξανδρος,
θείος μου ο Παπαφλέσσας και πατέρας μου
ο Παύλος Μελάς.
Και σ’ αυτούς που θέλουν την Πατρίδα μου ένα έχω να πω.
ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.