ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ
Η ιδεολογική ισοπέδωση είναι μια έκφραση της γενικότερης
κρίσης αξιών που βασανίζει την κοινωνία μας, μαζί με την οικονομική. Η σωστή
λειτουργία της δημοκρατίας στηρίζεται στην ύπαρξη κομμάτων με τις δικές τους
ιδεολογικές θέσεις, ώστε ο πολίτης να έχει τη δυνατότητα επιλογής, ανάμεσα σε
διαφορετικές πολιτικές προτάσεις.
Φτάσαμε σήμερα η εικόνα της
απαξίωσης να είναι γενικευμένη. Η κοινωνία είναι δύσπιστη προς όλους και όλα,
απαισιόδοξη, χωρίς πίστη τουλάχιστον σε όσους είχαν την εξουσία, και το
κυριότερο, χωρίς πίστη στον ίδιο τον εαυτό της. Οι αντιλήψεις ότι οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις μπορούν να αντιμετωπίσουν
καλύτερα τα προβλήματα της χώρας και ότι χωρίς αυτές θα οδηγηθούμε στο χάος της
ακυβερνησίας, διακινήθηκαν συστηματικά όλα τα προηγούμενα χρόνια, και απέδωσαν
σε μεγάλο βαθμό είτε με πελατειακές πρακτικές, είτε με τη λογική «μικρότερου
κακού», που έσπρωχνε τους πολίτες να επιλέγουν πότε το ένα και πότε το άλλο
κόμμα στην εξουσία, ελπίζοντας όχι πια σε καλύτερες μέρες αλλά σε λιγότερο
κακές.
Σε μια κοινωνία όπου ζούσαμε μέσα
στη διαφθορά, στο ψέμα, στην απάτη, όταν
το κλέψιμο ήταν τέχνη που επιφέρει την κοινωνική καταξίωση επόμενο ήταν να
φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Μέσα όμως από αυτή τη δίνη της κρίσης θα πρέπει να
βρούμε την ανθρωπιά, το πρόσωπό μας, το ήθος, την αξιοπρέπεια και τις αξίες για
να μπορέσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο, γιατί ο κόσμος είμαστε εμείς.
Τα σύννεφα πυκνώνουν στον
ορίζοντα. Η ανεργία και η ύφεση μας ξεπερνούν. Η πολιτική για την αντιμετώπιση
της μεγάλης κρίσης, είτε δεν αποδίδει, είτε δεν εφαρμόζεται. Ένα σημαντικό
τμήμα των μέσων ενημέρωσης παραμένει στον αστερισμό του λαϊκισμού. Καθώς
περνάει ο χρόνος οι ελπίδες περιορίζονται και οι φόβοι εντείνονται. Η σημερινή κυβέρνηση αυτοπαγιδευμένη στις
προεκλογικές δημαγωγικές υποσχέσεις της,
προσπαθεί να προσγειωθεί στην πραγματικότητα. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι
όλοι βρισκόμαστε στο ίδιο πλοίο. Κανέναν
δεν θα αφήσουν ανεπηρέαστο η οικονομική κατάρρευση και ο πολιτικός
κανιβαλισμός.
Η ελπίδα δεν πέθανε ακόμα. Χρειάζεται
όμως να σταματήσουν να μας ξύνουν την πληγή που είναι στο σώμα όλων μας και που
οι ίδιοι ανοίξανε. Να κάνουμε καινούρια αρχή με αίσθημα εθνικής ευθύνης,
όχι όμως με τα παλιά ξεπερασμένα μοντέλα, που εξακολουθούν να έχουν τις τύχες
μας στα χέρια τους. Να ξεπεράσουμε τον
τυραννικό ζυγό της ευτέλειας και της ντροπής. Να τους ξεπεράσουμε εμείς σαν
κοινωνία.
ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.