Γράμμα σε έναν φίλο...

βιβλία ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ

...φίλε Αντώνη, όλα κάποτε ξεκινάνε έτσι ξαφνικά και τελειώνουν – πιο προσεκτικά – όχι τόσο ξαφνικά. Στην ζωή όλοι μας θα πρέπει να προσέχουμε – κάτι που δεν κάνει κανένας μας και πρώτος και καλύτερος εγώ που σου γράφω – σωματικά και πνευματικά. Αυτό πους μας έδωσε όλους χαρά είναι ότι βγήκες νικητής από αυτή την μάχη. Να ξέρεις πως οι σκέψη πολλών ήταν μαζί σου – κάτι που εσύ δεν ξέρεις – δεν ήσουν μόνος σου. Ο Κωνσταντίνος  - Λουκάς τα κατάφερε και βαπτίστηκε, δεν έκλαψε καθόλου, αντιθέτως το απόλαυσε και από την Κυριακή ξεκίνησε μια νέα ζωή, έκανε μια νέα αρχή, με αισιοδοξία, δύναμη και πολύ καλή διάθεση...

...μια νέα αρχή περιμένουμε κι από εσένα Αντώνη, όπως και ο Κωνσταντίνος – Λουκάς έτσι κι εσύ να κάνετε το νέο ξεκίνημα, με νέους αγώνες, καλύτερη και πιο ποιοτική ζωή, βλέποντας μπροστά και θετικά. Ο μικρός από την Κυριακή ξεκίνησε να παλεύει μόνος του, λες και κατάλαβε ότι αυτό το μπάνιο ήταν διαφορετικό, δεν ήταν σαν όλα τα άλλα, μπουσουλάει μόνος του προσπαθεί να σηκωθεί και πιάνετε για να ανέβει...το ίδιο περιμένουμε κι από εσένα, μην γυρίσεις  πίσω, μην κοιτάξεις στο χθες, δες τα πράγματα σαν τον μικρό μας, κοίτα μπροστά και αντιμετώπισε τα όλα με μια νέα ματιά, εμείς θα είμαστε εκεί και για εσένα και για τον Κωνσταντίνο – Λουκά. Να ξέρεις πως θα σε αφήσω να με νικήσεις στο τάβλι όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά για να μην λέει το παιδί πως δεν σέβομαι τους μεγαλύτερους μου. Λοιπόν, φίλε Αντώνη, με χαρά έμαθα ότι τα πήγαμε πολύ καλά, να ξέρεις ότι θα τα πάμε ακόμα καλύτερα και όσο ο μικρούλης μας θα μεγαλώνει και θα μαθαίνει νέα πράγματα, έτσι κι εσύ  μαζί του και μαζί μας, θα ξεκινήσεις μια νέα ζωή για να περάσουμε μαζί – όλοι μας – ακόμα καλύτερα πάντα παρέα εκεί στην αυλή με κουβέντες, προβληματισμούς, σκέψεις και λύσεις στα καθημερινά μικροπροβλήματα ...

Φίλε  Αντώνη, μπορεί εσύ και η Ολυμπία να μην ήσασταν μαζί μας στη νέα ζωή του Κωνσταντίνου – Λουκά, όμως η σκέψη μας και η προσευχή μας ήταν πλάι σας, γιατί όπως εγώ ήθελα να έρθουνε οι λίγοι φίλοι μου για να χαρούνε μαζί μου και με  την οικογένεια μου το νέο ξεκίνημα και την είσοδο του μικρού στην κοινωνία και στην εν Χριστό ζωή, έτσι και η  σκέψη μας ήταν μαζί σας στα νέα δεδομένα και στην νέα σας αρχή. Κάποτε ένας παπάς και σήμερα δεσπότης, μου είπε όταν με είδε να κλαίω σε μία μεριά μίας εκκλησίας, ότι, αυτό που φαίνεται μαύρο σήμερα, για τον θεό, είναι άσπρος αύριο και ότι εμείς θέλουμε δεν σημαίνει ότι το θέλει και ο Θεός, δηλαδή φίλε Αντώνη, μπορεί σήμερα να μη μας αρέσει αυτό που μας έδωσε ο Θεός, όμως, αν το δούμε πιο βαθιά και όχι με την σημερινή επιφανειακή ματιά, μπορεί τα πράγματα να είναι διαφορετικά.

Σε περιμένω σε λίγες ημέρες να ξανά μαλώσουμε, να ξανά διαφωνήσουμε, να ξανά κοντραριστούμε, θα είναι η μεγαλύτερη χαρά που θα μου έχεις δώσει, γιατί απλά θα είσαι και πάλι μαζί μας ...