ΑΛΗΘΙΝΑ ΨΕΜΑΤΑ ...ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗ

Στη Γερμανία κυριαρχεί η άποψη, ότι η ίδια η Ελλάδα ευθύνεται για τη συμφορά της. Πρώτα κατάφερε με πονηριές να ενταχθεί στις χώρες της ευρωζώνης και έπειτα οι εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις ξόδευαν πάρα πολλά, και οι πολίτες δούλευαν πολύ λίγο. Μάλιστα προτείνουν και αντίστοιχες «λύσεις» για την κρίση, που ούτε είναι σωστές για να οδηγήσουν πράγματι στην έξοδο, ούτε όμως οι αναφερόμενες ως αιτίες είναι σωστές.

Να δούμε λοιπόν τις σωστές και τις λάθος περιγραφές της κατάστασης.

Ø  Εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας από το 2007 ως και το 2010 αυξήθηκε από το 115% στο 143%. Το ποσοστό χρέους αντίστοιχα της Ιταλίας φτάνει στο 120% και της Ιαπωνίας στο 200% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της. Καμία από τις δύο χώρες δεν θεωρείται «χρεωκοπημένη», η Ελλάδα όμως θεωρείται. ΓΙΑΤΙ ;  Διότι οι χρηματαγορές ποντάρουν σε μια πτώχευσή της. Και οι χρηματαγορές δεν είναι ανθρώπινα όντα με αισθήματα και φόβους. Είναι ένα σύνολο επενδυτών που προσπαθούν με χρηματοπιστωτικές επενδύσεις, να κερδίσουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα.

Ø  Ένα άλλο «στοιχείο» που προκαλεί την κρίση, σύμφωνα πάντα με τους εταίρους μας, είναι ότι οι έλληνες είναι τεμπέληδες.

Να δούμε λοιπόν τι λέει η Eurostat γιαυτό το θέμα. Ο πραγματικός εβδομαδιαίος χρόνος εργασίας, πριν την κρίση, ήταν 44,3 ώρες, ενώ στην Γερμανία είναι 41 ώρες και ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 41,7. Μάλιστα πολλοί έλληνες εξαναγκάστηκαν να κάνουν και δεύτερη δουλειά, γιατί είναι προφανές ότι η «τεμπελιά» δεν δημιουργεί κρίσεις, οι κρίσεις όμως αφανίζουν τις θέσεις εργασίας. Αντιθέτως στην Γερμανία τον Απρίλιο του 2011 η οικονομική ανάκαμψη μείωσε το ποσοστό ανεργίας σε 6%.

Ø  Οι έλληνες κάνουν μονίμως διακοπές.

 Όταν οι εργαζόμενοι δικαιούνται κατά μέσο όρο 23 ημέρες άδειας διακοπών το χρόνο, οι Γερμανοί βρίσκονται στην ευχάριστη θέση να μπορούν να χρησιμοποιήσουν 30 ημέρες άδειας διακοπών, και προηγούνται μάλιστα, ακόμη και αν συνυπολογίσουμε τις αργίες.

Ø  Στην Ελλάδα οι συντάξεις φτάνουν μόλις το 55% του αντίστοιχου μέσου όρου στην ευρωζώνη, και τα δύο τρίτα των ελλήνων συνταξιούχων πρέπει να τα βγάλουν πέρα με λιγότερα από 600 το μήνα.

Ø  Η Ελλάδα έπαψε να είναι ανταγωνιστική, φτάνοντας στο σημείο να εισάγει περισσότερα από όσα εξάγει, πράγμα που αποδίδεται στο γεγονός, ότι το κόστος εργασίας για κάθε μονάδα προϊόντος αυξήθηκε κατά 40%.

 Και αυτό έγινε πρόβλημα, διότι σε άλλες χώρες αυξήθηκε λιγότερο, άρα οι επιχειρήσεις αυτών των χωρών απέκτησαν ένα πλεονέκτημα κόστους στην παγκόσμια αγορά. Η δε Γερμανία έχοντας σφριγηλές επιχειρήσεις, των οποίων τα προϊόντα είναι περιζήτητα σε όλη την υφήλιο, απέκτησε εξαγωγικό πλεόνασμα.

Ø  Η φοροδιαφυγή και η φοροαπαλλαγή στην Ελλάδα έχουν πιο έντονη παρουσία από ότι σε άλλες χώρες και η διαφθορά είναι πανταχού παρούσα. Το μερίδιο της παραοικονομίας εκτιμάται περίπου στο 25% της οικονομίας, ανεβάζοντας το συνολικό ποσό των διαφυγόντων φόρων περίπου 20 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.

Υπεύθυνοι για την επιπόλαιη αυτή διαχείριση, ήταν όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν μετά την μεταπολίτευση, με μια οικονομία της διαφθοράς και της μίζας, που επωφελήθηκαν βέβαια και οι γερμανικές επιχειρήσεις. Μόνο η SIEMENS, από τα μέσα του 1990 για μια σχεδόν δεκαετία, «επένδυσε» 15 εκατομμύρια ευρώ στην Ελλάδα ετησίως, ώστε να επηρεάσει  προς όφελός της, πολιτικούς των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.

Ø  Σύμφωνα πάντα με τους «εταίρους» μας, οι Έλληνες πρέπει να εξοικονομήσουν χρήματα οι ίδιοι.

Αυτό συμβαίνει, γιατί η ελληνική κυβέρνηση εξοικονομεί και μάλιστα με τρόπο βάναυσο. Εξαιτίας του προγράμματος λιτότητας, οι έλληνες έχασαν από τις αρχές του 2010, κατά μέσο όρο, σχεδόν το 20% των εισοδημάτων τους. Και βέβαια μας παροτρύνουν να πουλήσουμε ακίνητα, ακόμη και τα νησιά μας. Γιαυτό και η κυβέρνηση, δεν κάθεται με σταυρωμένα τα χέρια. Έχει ξεκινήσει ένα ευρωπρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Προσφέρει προς εκποίηση εταιρείες τηλεπικοινωνιών, ηλεκτρικής ενέργειας, λιμάνια και πολλά ακίνητα. Και επειδή η Ελλάδα εξαναγκάζεται να πουλήσει, θα πετύχει μόνο χαμηλές τιμές για την περιουσία της, γιατί οι αγορές θα προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν την ανάγκη της, και κυρίως χρειάζεται πολύς χρόνος, που επί του παρόντος δεν έχει, άρα οι ιδιωτικοποιήσεις είναι μάλλον ακατάλληλο μέτρο έκτακτης ανάγκης.

Ø  Μια ακόμη επισήμανση είναι ότι το Ελληνικό χρέος δεν αποτελεί ανυπέρβλητο  πρόβλημα για την Ευρωζώνη.

Τα 350 δισεκατομμύρια ευρώ που χρωστάει, ανέρχονται σε μόλις 3,7% της οικονομικής ισχύος της ευρωζώνης, και μια αποβολή ή εκούσια έξοδος της Ελλάδας, θα έχει ένα σοβαρό μειονέκτημα. Αν η Ελλάδα επαναφέρει τη δραχμή, αυτή θα υποτιμηθεί δραματικά έναντι του ευρώ. Έτσι η Ελλάδα θα καταστρεφόταν οικονομικά και το χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι βέβαιο ότι θα κατέρρεε, αναγκάζοντας τις γερμανικές και γαλλικές τράπεζες να διαγράψουν τα δάνεια που χορήγησαν.

Συχνά μιλάμε μεταφορικά για «φιλικές» χώρες. Δεν εννοούμε φιλικούς δεσμούς, αλλά κοινά συμφέροντα, που τέτοιες «φιλικές» χώρες επιδιώκουν από κοινού. Το κοινό συμφέρον Ελλάδος και Γερμανίας σε αυτή την περίπτωση, είναι προφανές. Πρόκειται για το κοινό νόμισμα, το ευρώ. Και ενώ η ελληνική κυβέρνηση θέλει να σώσει την οικονομία της από την κατάρρευση, η γερμανική κυβέρνηση προσπαθεί να απαλλαγεί από το ελληνικό πρόβλημα όσο πιο ανέξοδα γίνεται. ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΧΡΗΜΑ, Η ΦΙΛΙΑ ΧΑΝΕΤΑΙ.

ΗΛΙΑΣ ΚΑΡΑΓΚΟΥΝΙΔΗΣ

Υ.Σ. Ευχαριστώ την Σοφία Παλοπούλου, μόνιμο κάτοικο Βερολίνου, για όλα τα οικονομικά στοιχεία που μου έδωσε.