Ποιος φταίει για την άνοδο της Χρυσής Αυγής, το τέρας ή ο εκτροφέας του;

Αυτό που ζούμε είναι μόνο η αρχή, η μέση που έρχεται και το τέλος που πλησιάζει καλπάζοντας…μας τρομάζει.

Χρυσή Αυυγή,

Σε συζήτηση που βρεθήκαμε σε γνωστό χώρο κεντροαριστερών πεποιθήσεων φιλικό προς το περιβάλλον και φιλικό προς εμάς, γιατί ως γνωστών κι εμείς εκεί κάπου «βόσκουμε».

Το θέμα της συζήτησης ήταν η Χρυσή Αυγή και γιατί ο κόσμος εμπιστεύεται αυτήν. Δε θα σας παρουσιάσουμε την άποψη της παρέας, που σε γενικές γραμμές ήταν η κακή Χρυσή Αυγή που μόνο κακό κάνουν, αλλά την δική μας.

Η άποψη μας ήταν και είναι, ότι, δεν φταίει η Χρυσή Αυγή για αυτό που είναι, η Χρυσή Αυγή αυτή είναι, αυτή ήταν, έτσι σκεπτόταν και σκέπτεται και έτσι πράττει εδώ και χρόνια. Το πρόβλημα είναι στους άλλους που σκότωσαν και δολοφονούν – ακόμα και τώρα – τη Δημοκρατία και την ελευθερία. Αυτή που μιλάνε για Δημοκρατία, τη σκοτώνουν και δίνουν ζωή – στη Χρυσή Αυγή – καθημερινά. Για εμάς δεν φταίει αυτός που σου λέει ότι είναι «λύκος», αλλά αυτός που λέει ότι είναι «πρόβατο» και λειτουργεί σαν λύκος και σας λιοντάρι.

Το πρόβλημα είναι γιατί ο κόσμος εμπιστεύεται πρώτα την Χρυσή Αυγή σε μία διένεξη  και όχι το κράτος, την Ελληνική Αστυνομία, θα ασχοληθεί κανείς με αυτό γεγονός σοβαρά;

Μην παραξενεύεστε και μην τρελαίνεστε όταν ακούτε τα παιδιά σας να σας μιλούν σοβαρά ή για πλάκα για την Χρυσή Αυγή, όλα από κει ξεκινάνε. Όταν θα το δείτε το πρόβλημα μέσα στο σπίτι σας, θα είναι αργά και γυρισμό δεν θα έχει.

Τα παιδιά μας είναι μέσα στο πρόβλημα και ζούνε καθημερινά, με αυτό που εμείς δεν ζούμε. Εμείς ζούμε στην καλή δουλειά μας, στις διασκεδάσεις που εμείς επιλέγουμε και στα μαγαζιά που μας εκφράζουν. Ας πάμε να ζήσουμε σε κάποια σημεία της Θεσσαλονίκης, ας περπατήσουμε κάπου εκεί κοντά και ας ξανά πάμε σχολείο για να γνωρίσουμε τις συμμορίες από μέσα…μόνο τότε θα έχουμε άποψη και θα καταλάβουμε  το πρόβλημα.

Ο τρόπος λύσης σε κάθε πρόβλημα είναι μόνο ένας, γνωρίζω για να μπορέσω να το λύσω. Ανοίγω τα μάτια και τα αυτιά μου, άκου και βλέπω, ξεχνώντας την δική μου άποψη και γνώμη, ξεχνώντας τι έχω μάθει και τι μου περάσανε οι γονείς. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να λύσουμε αυτό το πρόβλημα…αν είναι πρόβλημα. Αυτό που ζούμε είναι μόνο η αρχή, η μέση που έρχεται και το τέλος που πλησιάζει καλπάζοντας…μας τρομάζει.