ΕΚΛΟΓΕΣ

ΕΚΛΟΓΕΣ,

Κοιτούσε τη βροχή απ τα μεγάλα παράθυρα. Ένας καιρός  βροχερός , μουντός,

ψυχοπλακωτικός.  Τα σύννεφα δεν έλεγαν να φύγουν απ  τις στέγες .

Έπεφτε σιγά, μονότονα, εκνευριστικά.

Ο δρόμος μπροστά απ το εκλογικό κέντρο φαρδύς και μακρύς.

Κι όπως γέμιζαν νερό οι μικρές  λακκούβες  του οδοστρώματος σου έδινε την εντύπωση

ότι  έβλεπες έναν ολόισιο ασφάλτινο τάπητα.

---Να επισκευάζονταν τόσο εύκολα οι δρόμοι δεν θα είχαμε την γκρίνια της αντιπολίτευσης!

κάγχασε μόνος του..

Είχανε φύγει όλοι. Έμεινε αυτός να καθαρίσει να βάλει τάξη σ’ αυτό το χάος που άφησαν

πίσω τους οι υποψήφιοι και οι παρατρεχάμενοι όλων των ειδών..

Τέλειωσαν κι αυτές οι εκλογές , σκέφτηκε.

 Κι όπως δούλευε και συμμάζευε βγήκε πάλι «ΑΥΤΟΣ» απ’ την συνείδησή του κι άρχισε να

του σκαλίζει το μυαλό όπως έκανε πάντα  μετά από κάθε του πράξη στην οποία δεν

συμφωνούσαν μυαλό και ψυχή.

«Δεν πιστεύω , άρχισε να του λέει, πως ξαφνικά γέμισε η Ελλάδα με σωτήρες.

Δεν πιστεύω σ αυτόν τον χείμαρρο των υποψηφίων σωτήρων , αρχηγών μπροστάρηδων

οι οποίοι αίφνης ανακάλυψαν ότι  έχουν προσόντα αρχηγικά , ιδέες πρωτοποριακές,

Σχέδια μεγαλεπίβολα για τον τόπο  κλπ  ,κλπ.

….Θα έλεγα αντίθετα πως ένας μεγάλος αριθμός υποψηφίων  διακρίνεται για την

κακομοιριά του και την ματαιοδοξία του καθώς προσπαθεί να βγει απ την μίζερη

γωνιά του μέσω της υποψηφιότητάς του ή και της (πολύ αμφίβολης ) εκλογής του.

Διότι δεν μπορείς να ασχοληθείς με τα κοινά όταν εχεις ένα βουνό άλλα προβλήματα

ατομικά-οικογενειακά-οικονομικά ή δεν ξέρω τι άλλο. Πώς είναι δυνατόν να επιμένεις

οτι θα δώσεις όραμα ,όνειρο και πραγμάτωση σ ένα τόπο ότι θα αναδείξεις αυτόν

και τους κατοίκους του όταν δεν μπόρεσες να βάλεις τάξη στη ζωή σου στη δουλειά

σου , στο σπίτι σου. Πιό τίμιο είναι να πεις στις «σειρήνες» Όχι, εγώ είμαι αυτός.

Μπορώ να κάνω μέχρις εκεί. Και τέρμα.

Αλλά για να το πεις αυτό πρέπει εκτός από παλικαριά να έχεις και αυτογνωσία.

Να ξέρεις τις δυνάμεις σου. Να έχεις δει τον εαυτό σου με θάρρος ,με ειλικρίνεια.

Αν μπορείς!   Αν μπορείς και έχεις την ψυχική δύναμη να διώξεις τους «αυλικούς»

τους «κόλακες» τους σπογγοκολάριους όλους αυτούς που εσύ έκανες να εξαρτώνται

Από εσένα. Εσύ τους έκανες να νομίζουν ότι είναι άξιοι.

Και τώρα περιμένουν να ανεβείς στην κορυφή και   να τους πετάξεις το σχοινί

Ν’ ανέβουν κι αυτοί.

Αν ανεβείς βέβαια.

Κι αν το πετάξεις βέβαια.

Αν μπορούσε να εφαρμοστεί η αξιοκρατία στον κάθε άνθρωπο θα είχαμε καλύτερο

μέλλον.  Η αξιοκρατία όμως έπεται της αυτογνωσίας .

Και  την αυτογνωσία  όταν και αν  την κάνουμε  μας εμποδίζει η αγάπη για τον εαυτό μας  να την κάνουμε αληθινά.  Μ ε τις γνωστές συνέπειες.

Θα ελεγα ότι μας λείπει η παιδεία ,συνέχισε η φωνή. Μας λείπει η μόρφωση.

Γεμίσαμε εγγράμματους. Γεμίσαμε  Μάστερ .

Αλλά μας τέλειωσαν οι  μορφωμένοι.

Επειδή μας σώθηκαν οι δάσκαλοι.

Όχι ως προς τον τίτλο αλλά ως προς την έννοια. Οι Δημιουργοί,  αυτοί σμίλευαν

ψυχές . Αυτοί που γαλουχούν  αρχηγούς .

Για να γλυτώσουμε απ το να διαλέγουμε για αρχηγούς τους λιγότερο ανικάνους,

τους λιγότερο κακούς, τις μετριότητες…»

Αυτά είπε και έφυγε. Χάθηκε ξαφνικά όπως ήρθε. Πήγε στα υπόγεια του μυαλού του.

Πήρε βαθειά ανάσα. Σαν να του άφησαν τον λαιμό ελεύθερο. Είχε σχεδόν ξημερώσει.

Στο εκλογικό κέντρο ήταν όλα στη θέση τους  τακτοποιημένα. Στις 10 το πρωί θα

έρχονταν ο αρχηγός για να κάνει δηλώσεις .Για τη νίκη ή την ήτα .

Δεν είχε μάθει ακόμα αποτελέσματα.

Δεν ήθελε κιόλας να μάθει . Στην πραγματικότητα δεν τον ενδιέφερε πλέον.

Δεν θα άλλαζε τίποτα στη ζωή του . Ήξερε ότι θα ήτανε για πάντα ο άνθρωπος

που θα δούλευε για το  κόμμα.

 Και για τους αρχηγούς.

 Αμφιλεγόμενους και μη.

Με τις παραπάνω γραμμές  ήθελα να σας  δείξω την κατάσταση στην οποία  εχει

περιπέσει σήμερα ο Έλληνας  ψηφοφόρος .Η αμφιβολία για την πολιτική και για

τους πολιτικούς έχει εγκατασταθεί στο μυαλό και στην ψυχή του.          Πλέον εδώ και

καιρό δεν κρατούν οι πολίτες ούτε τα προσχήματα. Πολιτικοί των τελευταίων

δεκαετιών που άσκησαν εξουσία από οποιονδήποτε θύλακα  και τόλμησαν να

εμφανιστούν δημόσια ένοιωσαν ηχητικά την οργή των  ψηφοφόρων στο πετσί τους.

Και  αύριο πιθανόν να την νοιώσουν  και δι’ «επαφής».. Κάπου, κάπως, πρέπει να

διοχετευθεί  ο θυμός, η αγανάκτηση, το δεν πάει άλλο ΤΕΡΜΑ..

Η ΨΥΧΉ τους όμως  διψάει για μπροστάρηδες , για ηγέτες, για αληθινούς πατριώτες

που με  Αλεξάνδρειο  σπαθί θα κόψουν τους  Γόρδιους δεσμούς που σφίχτηκαν  γύρω

απ τη ζωή τους και τους έκοψαν την αναπνοή.

Εμείς  στον Σύνδεσμο Εθνικής Ενότητας έχουμε κλείσει ραντεβού με την Ιστορία της

Ελλάδας.

Χιονοστιβάδα η προσέλευση του κόσμου στις τάξεις μας.

 Δεν υποσχόμαστε Παραδείσους.  Υποσχόμαστε όμως να δώσουμε στις

λέξεις  τιμιότητα, αξιοκρατία, δικαιοσύνη, διαφάνεια , τις πραγματικές τους  διαστάσεις,

και μέσα από ειλικρινή προσπάθεια να ξαναφέρουμε τον  Έλληνα στην κάλπη,

 να του δώσουμε δικαίωμα στην ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον για τα παιδιά του.

ΚΑΡΑΚΩΣΤΑΣ ΝΙΚΟΣ, ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΑΣ.

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΥ ΤΟΜΕΑ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΚΕΝΤΡ. ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ

ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΑΠΣ.