oraiokastroNEA...ΤΕΛΟΣ

 http://youtu.be/7sujO7xYHwc

σκίτσο του νικολαϊδη

Μπάλα είναι και γυρίζει...

...με το ποδόσφαιρο η σχέση μας είναι ελάχιστη ως και καθόλου. Δεν γνωρίζουμε πολλά, γνωρίζουμε όμως ποιος είναι με ποιόν, ποιος είναι ο διαιτητής, ποιοι οι προπόνητές, ποιανού είναι ο ένας φίλαθλος και με ποιόν είναι ο διαιτητής και οι αστυνομικοί.

Μέχρι εκεί, όμως θα σας μιλήσουμε σήμερα ποδοσφαιρικά, γιατί έτσι καταλαβαίνουν οι πιο πολλοί.

Η ομάδα έχει πρόεδρο, έχει προπονητή, έχει το τιμ της τεχνικής ομάδας, έχει παίκτες βασικούς και παίκτες  αναπληρωματικούς.

Εδώ να πούμε ότι παλιά, πριν γίνει επαγγελματικό το ποδόσφαιρο, ήταν και κάποιοι παίκτες που έπαιζαν για την φανέλα, σήμερα δεν ισχύει ή σπανίζει, όποιος παίζει για την φανέλα τον τρώνε οι άλλοι γιατί χαλνάει την πιάτσα...έτσι γίνεται και στην πολιτική.

Πριν βγει η ομάδα για να παίξει πρέπει να κάνουν  προπόνηση οι παίκτες, ζέσταμα και κάποιες ασκήσει ( απ’ όσο ξέρουμε) και ανάλογα πως πάνε στην προπόνηση θα ετοιμάσει την ομάδα για τον αγώνα της Κυριακής ο προπονητής...έτσι δεν γίνεται στην πολιτική.

Οι  παίκτες πρέπει να ακολουθούνε το σύστημα που τους διδάσκει ο προπονητής, ο οποίος είναι ανεπηρέαστος από τρίτους παράγοντες, βλέπε πρόεδρο, φιλάθλους, μεγάλους χορηγούς και στήνει την ομάδα με την απόδοση των παικτών στην προπόνηση...κάτι που δεν γίνεται στην πολιτική.

Οι παίκτες πρέπει να παίζουν ομαδικά, συστηματικά και να καλύπτουν ο ένας τον άλλον και πάνω απ’ όλα σκοπός τους είναι να μην φάει γκολ ο τερματοφύλακας της ομάδας  τους και να δίνουν πάσες για να βάλει γκολ ο επιθετικός τους...κάτι που δεν γίνεται στην πολιτική. 

Όλοι παίζουν στο ίδιο γήπεδο, στην ίδια ομάδα, με ατομικό παιχνίδι, ατομικές προσπάθειες, ατομικό προσανατολισμό, ατομικό στόχο και σκοπό, σε τέτοιο σημείο ώστε να βάζουν τρικλοποδιά στον συμπαίκτη τους μόνο και μόνο για να μην φανεί και χειροκροτηθεί από τους φιλάθλους τους 

( ψηφοφόρους).

Δεν θα μιλήσουμε σ’ αυτή την φάση του αγώνα για τον πρόεδρο και τον προπονητή, εμείς που είμαστε στην κερκίδα περιμένουμε. Δυστυχώς για την αντίπαλη ομάδα μιλάμε ποιο εύκολα, για την δικιά μας – γιατί την πονάμε και την αγαπάμε – δεν μιλάμε και παρακολουθούμε το παιχνίδι με ανοιχτό το στόμα, σε τέτοιο σημείο που κινδυνεύουμε να φάμε καμία μύγα.

Όπως στην πολιτική έτσι και στις ομάδες υπάρχουν τα συντροφικά μαχαιρώματα. Συντροφικά μαχαιρώματα, μάλιστα από ανθρώπους που τους θεωρούσες δίπλα σου, δικούς σου, φίλους και συντρόφους που δεν θα γυρνούσες πίσω ποτέ και θα τους έβρισκες ή με ένα φτυάρι να σου σκάβουν τον λάκκο ή με 4 -5 μαχαίρι στο χέρι τους για να σου τα ρίξουν στην πλάτη.

Όταν ένας ποδοσφαιριστής παίζει μπάλα έχει ένα στόχο να βάλει γκολ, να μην φάει γκολ η ομάδα του ή να κρατήσει το Χ πάση θυσία, αν αυτό του ζητήθηκε από τον προπονητή του.

Η ομάδα μιλάει στα αποδυτήρια με τον πρόεδρο και τον προπονητή και όχι στα καφενεία, στους διαδρόμους, στην κερκίδα, στα κινητά, στα ουζερί και όπου αλλού βάζει ο ανθρώπινος  νους. Τα λένε όλοι μαζί ή ο προπονητής τραβάει στην άκρη τον παίκτη που δεν απόδωσε στον αγώνα και του μιλάει σαν πατέρα, σαν φίλος, σαν φίλαθλος, όπως αυτός κρίνει  για να τον βοηθήσει να δει καλύτερα την άλλη φορά το γήπεδο και να αποδώσει για το καλό όχι το δικό του αλλά του συνόλου...και δεν τον εκτελεί μία και έξω.

Οι μεταγραφές δεν είναι πάντα καλές.

Οι πληροφοριοδότες δεν είναι πάντα ανεπηρέαστοι.

Δεν βλέπουν αυτά που θέλει να δει ένας προπονητής , αυτά που βλέπει ο βοηθός του, για αυτό ο βοηθός καμία φορά παίρνει στον λαιμό του τον προπονητή.

Επειδή το πρωτάθλημα έχει τελείωσε για φέτος, τα παραπάνω καλό είναι να τα έχουμε όλοι όσοι ασχολούμαστε με το ποδόσφαιρο ( εμείς προσωπικά μία φορά τολμήσαμε και δεν θα το ξανακάνουμε, δεν μας πάει το άθλημα αυτό, σκοτώνει παλιούς και νέους φίλους , δεν μας αντέχει το χορτάρι ή εμείς δεν το αντέχουμε και στο νέο πρωτάθλημα θα πάρουμε τα πινέλα μας και θα πάμε παραπέρα για να σκιτσάρουμε, μια που μόνο αυτό ξέρουμε να κάνουμε – καλώς ή κακώς) υπ’ όψιν  μας.

Ευχαριστούμε τον πρόεδρο και  τον προπονητή  που άλλοτε είναι δύο διαφορετικά πρόσωπα και άλλοτε είναι το ίδιο ( στην δική μας περίπτωση είναι δύο σε ένα), για την χαρά που μας έδωσε σ’ αυτό το πρωτάθλημα, το αναγνωρίζουμε και δεν το ξεχνάμε. 

Εμείς τον πιστέψαμε ( και ακόμα τον πιστεύουμε) για την τακτική του και το σύστημα που έπαιξε στο πρωτάθλημα, γιατί πρέπει να του το αναγνωρίσουμε μόνος του το πήρε το πρωτάθλημα. 

Εμείς θα είμαστε στην κερκίδα, δεν θα ξανά φωνάξουμε, δεν θα τραγουδήσουμε, δεν θα κραυγάσουμε τα συνθήματα , ούτε όμως θα κρίνουμε και θα σχολιάσουμε. Μέσα μας να ξέρετε θα θέλουμε στο επόμενο πρωτάθλημα πάλι η ομάδα μας να βγει πρωταθλήτρια ( κι ας μας πόνεσε), γιατί δεν είμαστε φίλαθλοι...είμαστε οπαδοί.

Δεν βάλαμε ποτέ τρικλοποδιά σε κανέναν, δεν κακολογήσαμε ποτέ κανέναν  για τα προσωπικά του ή είπαμε δικές μας σκέψεις και κρίσεις. Όταν μιλήσαμε για κάποιον παίκτη, μιλήσαμε με στοιχεία του παιχνιδιού του και με τα αποτελέσματα μέσα στο γήπεδο και πάντα εντός ομάδος. Δεν βγήκαμε να διαδώσουμε τις σκέψεις μας έξω από την κερκίδα, στις εφημερίδες και στην Τ.V.  για το καλό της ομάδας, το ίδιο θα κάνουμε και  τώρα.

Θα σιωπήσουμε...αυτό το blog δεν θα υπάρχει μετά από αυτές τις αράδες που διαβάζετε. Σταματάει με πολύ πίκρα.

Φάγαμε πολύ πίκρα από τους πιο πολλούς παίκτες της ομάδας μας. 

Θεώρησαν  πως εμείς από την κερκίδα έπρεπε να παίζουμε μπάλα για αυτούς, να βάζουμε γκολ και αυτοί να πανηγυρίζουν μέσα στο γήπεδο.

Εδώ τελειώνουν όλα, εδώ σταματάμε, κάτι που το αποφασίσαμε όταν πήραμε το πρωτάθλημα  στις 14 Νοεμβρίου μέσα στην έδρα του αντιπάλου, αλλά δεν μας άφησαν. Ίσως τότε να βλέπαμε τι μας περίμενε, δεν πειράζει, τώρα που τα είδαμε όλα, σταματάμε και σας αφήνουμε εσάς που τα ξέρετε όλα και μόνο εσείς τα ξέρετε και τα φτιάχνετε όλα να οργανώσετε κερκίδα, να συμβουλέψετε τον πρόεδρο και τον προπονητή, για τους παίκτες δεν ξέρουμε αν έχετε διάθεση να κάνετε κάτι...πρόβλημα σας.

Το μόνο που θέλουμε είναι να τον αγαπήσετε όπως εμείς, να τον συμπαθήσετε όπως εμείς και να του σταθείτε δίπλα του όπως εμείς, αν μπορείτε όλα αυτά να τα κάνετε σε μεγαλύτερο βαθμό από εμάς, να τα κάνετε...εμείς αυτά μπορούσαμε να κάνουμε.

Ευχαριστούμε για την υπομονή σας.

Ζητάμε συγνώμη αν πικράναμε κανένα.

Αν αδικήσαμε κανένα, δεν τον κάναμε ηθελημένα, αν όμως έγινε, συγνώμη.

Εις το επανιδείν... 

Υ.Γ. Όταν τελειώνει ένα πρωτάθλημα, αρχίζει ένα άλλο. Η ζωή δεν σταματάει εδώ, μπορεί να μην είμαστε μαζί στο γήπεδο θα είμαστε όμως μαζί στην καθημερινότητα  μας...κι αυτό αν το θέλετε...

 ...Δεν θα ασχοληθούμε με την ομάδα και το πρωτάθλημα, σίγουρα θα ασχοληθούμε με το μπουρνούζι του ΣΤΡΟΝ ΣΚΑΝ και της παλιοπαρέας του!!!...