 |
| Γιώργος Ζαχαριάδης, Δημήτρης Νικολαϊδης, Παναγία Σουμελά, |
Πολλές φορές,
η ζωή σου φέρνει στο δρόμο σου ανθρώπου,ς που μόνο που τους βλέπεις συγκινείσαι.
Στη σύντομη μέχρι τώρα ζωή μου είχα και έχω την τιμή να αποκαλώ και πιο πολύ
να με αποκαλούνε φίλο τους άνθρωποι που πάνω απ’ όλα στόχο είχαν και
έχουν την ανάδειξη του ωραίου του μεγάλου και του αληθινού. Άνθρωποι που στο βωμό
της τέχνης και του αθλητισμού θυσιάζουν καθημερινά αθόρυβα, «αξίες» όπως το
χρήμα, τα ταξίδια, τις άσκοπες κουβέντες, το φαί, τα αυτοκίνητα, τις γυναίκες
και ότι άλλο μας κάνει αγνώμονες σε αυτό που λέμε εμείς οι πόντιοι… «η κοσάρα
πειν νερό και τερεί σον ουρανό». Ένας από όλους αυτούς που έχω γνωρίσει και δεν
θα ξεχάσω ποτέ μου, είναι και ο «φίλος» μου Πόντιος, Γιώργος Ζαχαριάδης από την
υπέροχη Πτολεμαΐδα...
...Από τα χώματα που οι Πόντιοι τίμησαν και αναδείξαν, από την
πρώτη ημέρα που εγκαταστάθηκαν εκεί, μετά τον βίαιο ξεριζωμό τους από τα άγια
χώματα της μητέρας πατρίδας μας τον Πόντο της Μικράς Ασίας. Τον συνάντησα μαζί
με την οικογένεια μου όταν επέστρεφα από την πόλη της Νεάπολης Κοζάνης το
καλοκαίρι, μετά την γιορτή της Παναγίας μας. Αντί να περάσω από τα τούνελ και
να έρθω μισή ώρα νωρίτερα στην Θεσσαλονίκη, προτιμήσαμε να περάσουμε από την
Παναγία των Ποντίων, την μητέρα μας Παναγία Σουμελά. Στη διαδρομή της ανάβασης μας,
συναντήσαμε ένα κύριο να τρέχει στο δρόμο. Να πω την αλήθεια παραξενευτήκαμε, απορήσαμε,
αλλά και ήταν αφορμή να συζητήσουμε όλοι μέσα στο αυτοκίνητο για την δύναμη που
έχει αυτός ο άνθρωπος μέσα στη ζέστη να τρέχει και μάλιστα έναν ανηφορικό δρόμο.
Στην καστανιά πριν το μοναστήρι, σταματήσαμε να πιούμε νερό από το εκκλησάκι της
Ζωοδόχου πυγής. Το νερό είναι γάργαρο και δροσερό και εκεί που συζητούσαμε και δροσιζόμασταν
, να …και ο δρομέας που είχαμε αφήσει λίγο πιο πριν πίσω μας. Η έκπληξη μας ήταν
φανερή, αμέσως πιάσαμε κουβέντα και η αφορμή ήταν το μπλουζάκι που φορούσε,
καταλάβαμε ότι ήταν δικός μας Πόντιος!!!
Αφού
μιλήσαμε και αμέσως επικοινωνήσαμε, εμείς ξεκινήσαμε και είπαμε ότι θα τον
περιμένουμε για να τον δούμε στην Παναγία. Όταν
φτάσαμε, αφού προσκυνήσαμε και περιηγηθήκαμε περιμέναμε να τον συναντήσουμε, όμως
δυστυχώς έπρεπε να αποχωρίσουμε και δεν το είδαμε. Από τότε η σκέψη μας είναι
πάντα μαζί του, μαθαίνουμε νέα του επικοινωνούμε, μιλάμε στο τηλέφωνο και
συνεχίζεις να μας εκπλήσσει.
Η δύναμη της
Ποντιακής ψυχή, ο νους και οι αξίες διακατέχουν τον φίλο μου Γιώργο Ζαχαριάδη.
Εύχομαι να ζήσει πολλά χρόνια τρέχοντας για να φτάσει το εφικτό, που είναι το
πέρασμα από αυτόν τον κόσμο, αφήνοντας εικόνες και αναμνήσεις σε όλους αυτούς που
θα μας σκέφτονται έστω και για ένα λεπτό.
Δημήτρης Νικολαϊδης
ένας φτωχός
και αδιόρθωτος σκιτσογράφος
 |
| Γιώργος Ζαχαριάδης, Παναγία Σουμελά, |
Υ.Γ. Φίλε
Γιώργο, να ξέρεις η προσπάθεια σου μου έδωσε την ευκαιρία να βάλω κι εγώ ένα
στόχο, αυτό όμως θα το συζητήσουμε όταν θα ξανά βρεθούμε, γιατί ως γνωστόν,
εμείς οι σκιτσογράφοι είμαστε καλοί στο σκίτσο και στο φαί…
.JPG) |
| Γιώργος Ζαχαριάδης, Παναγία Σουμελά, |
Η Παναγία των Ποντίων, η μητέρα μας Παναγία Σουμελά, ήταν αυτή που με οδήγησε στην Σπάρτη, στον Λεωνίδα. Γέμισε τα "παγουράκια μου" με Πίστη και Ελπίδα, Δύναμη και Αυτοπεποίθηση και φυσικά με "Τρανόν Υπομονήν". Έδωσε "αέρα" στα φτερά των Αετών του Πόντου και της ΑΕΚ και πετάξαμε μαζί σε χρόνους της ιστορίας μας... φτάνοντας στους σημερινούς χρόνους, πίνοντας νερό (κοιτώντας τον ουρανό) από τον ποταμό Ευρώτα κι ένα κλαδί ελιάς μας στεφάνωσε στην Σπάρτη υπό το βλέμμα του Λεωνίδα γεμάτο ικανοποίηση...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, για το ωραίο άρθρο σου το οποίο είναι γεμάτο εικόνες και συγκινήσεις!!!
Να είσαι σίγουρος ότι το δροσερό νερό της Ζωοδόχου Πηγής ποτίζει την Ποντιακή Ψυχή!!!
...θα βρεθούμε ξανά... σε δρόμους περπατημένους και απερπάτητους...