ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ – ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ

σκίτσο του Βασίλη Δαγρέ,

    Γεια σου Σταυρό πως τα πας;

    Καλά , εσύ βρε Θανάση ;

    Άστα φόροι , φόροι , πληρωμές , πληρωμές , και το χρέος , χρέος , αδιέξοδο                                                                                                         

    Και εγώ μια από τα ίδια , φόροι , φόροι , πληρωμές , πληρωμές , χρέος , και λεφτά πουθενά στον ορίζοντα, αδιέξοδο, άσε που τώρα λέει , πως δεν μπορούμε να πάμε κόντρα σε όλους αυτούς τους κυρίους με τις γραβάτες , πέρα του Ατλαντικού, και της ομοσπονδίας γιατί λέει , ότι γύρω μας υπάρχουν και τα κοράκια του πολέμου , χτες μας το υπενθύμισε και ο ίδιος ο υπουργός , να είναι καλά ο άνθρωπος .

    Αχ τι μας έμεινε ρε Σταυρό , μόνο η ελπίδα. 

    Και τότε ως δια μαγείας , μια περίεργη σιωπή επικράτησε ,ο κόσμος γύρω τους ένα κενό , τίποτα δεν ακουγόταν , ούτε το βούισμα των αυτοκινήτων , ούτε το ανάλαφρο περπάτημα των γυναικών , ούτε εκείνο το βαρύ περπάτημα των ανδρών , ούτε το γέλιο των μικρών παιδιών που έπαιζαν ανέμελα στην πλατεία, και οι δύο φίλοι βρέθηκαν να κάθονται αποσβολωμένοι με απλανές βλέμμα στο παρακείμενο παγκάκι.       

    Ξαφνικά μια φωνή από το υπερπέραν, που μόνο αυτοί την άκουγαν , από το βαθύ και λησμονημένο παρελθόν της ιστορίας αυτού  του λαού και του έθνους , ήρθε για να τους ταρακουνήσει και να τους  βγάλει από το κενό της πραγματικότητας .   

   Τι συλλογιέστε ακούστηκε να λέει  , τι σκέπτεστε , για την ζωή σας , για την ζωή των παιδιών σας , αλίμονο σας που με λησμονήσατε , γιατί είμαι η ιστορία σας , γιατί αν με ξέρατε καλά και εσείς και τα παιδιά σας, δεν θα βρισκόσασταν σε αυτό το χάλι , θα φροντίζατε να μην βάζετε θωρακισμένους ανθρώπους της εξουσίας ως πραματευτάδες της ελευθέριας σας , γιατί η ελευθερία καταχτιέται δεν διαπραγματεύεται , θα μαθαίνατε ότι κανείς δεν πρόκειται να σας σώσει ,εάν εσείς μέσα από τον ίδιο σας τον εαυτό δεν αισθανθείτε την ελευθερία σας , εάν δεν διώξετε αυτόν τον ψυχαναγκασμό που επιβάλλουν στην ψυχή σας με τα δήθεν διλήμματα που σας θέτουν, εδώ και κάποια χρόνια σε καθημερινή βάση , για να σας κρατούν δούλους και ραγιάδες . εάν εσείς οι ίδιοι δεν πάρετε την ζωή στα χέρια σας.

    Και η φωνή συνέχισε πιο διαπεραστική .

    Εάν με γνωρίζατε θα ξέρατε για την χρεοκοπία του 1898 εξαιτίας του εγγονού ,του Φαναριώτη θρασύδειλου πολιτικού Μαυροκορδάτου , Χαρίλαο Τρικούπη , σε συνεργασία με τον μεγάλο ΄΄ευεργέτη ΄΄δανειστή τραπεζίτη και τοκογλύφο   της χώρας , που μεγάλη λεωφόρος των Αθηνών και κάποιο νοσοκομείο ΄΄ περι των αφροδισίων ΄΄ φέρει το όνομά του. Θα γνωρίζατε για την συμβολή των Γερμανών να μας επιβάλλουν τον ΔΟΕ ,κάτι αντίστοιχο του ΔΝΤ , με παράλληλη αποζημίωση  της Πύλης, ναι οι φίλοι μας οι γερμανοί , οι νυν συνεργάτες μας , μαζί με τις προστάτιδες δυνάμεις Αγγλία και Γαλλία ,  αυτοί με  τις καθαρές πόλεις ,και το πολιτικό σύστημα της ‘’τάξης και του νόμου ‘’,αλήθεια τι να πρώτο θυμηθούμε , για τους φίλους γερμανούς , το ολοκαύτωμα στα Καλάβρυτα που  πέρα από τις εκτελέσεις , έκλεισαν στο σχολείο και τα γυναικόπαιδα για να τα κάψουν  ζωντανά, να θυμηθούμε την συννεφιασμένη Κυριακή του Τσιτσάνη  , για την εκτέλεση των διακοσίων ατόμων στην Καισαριανή από το Γεντί Κουλέ. Και τώρα τι σου λένε και προσπαθούν με κάθε μέσον να το πιστέψεις , ότι είσαι άχρηστος , ότι δεν έχεις παιδιά μορφωμένα , δεν έχεις πανεπιστήμια , δεν παράγεις τίποτα , γι αυτό καημένε της μη άριας φυλής ,δείξε υποταγή ,και θα σε φτιάξουμε σύμφωνα με τα δικά μας πρότυπα .Και στο τέλος εσύ τι πιστεύεις ότι θα γίνεις ; Θα γίνεις το καρακίτς κράτος  της Ομοσπονδίας που με την πάροδο του χρόνου όλο και κάποιο λίφτινγ θα σου κάνουν , μέχρι να ξεχάσεις αυτό που ήσουν .Γι αυτό σηκωθείτε , μην τα χρεώνεται όλα στην ψυχή σας , στον εσωτερικό σας κόσμο , νιώστε για λίγο μια δόση ελευθερίας και προχωρήστε. Και η φωνή σώπασε απότομα , οι δύο φίλοι άρχισαν να επανέρχονται στον υπαρκτό κόσμο , έδειξαν να καταλαβαίνουν τι ήθελε να πει αυτή η φωνή, θα πρέπει να μάθουν , θα πρέπει να μορφωθούν , γιατί άνθρωπος που γνωρίζει δύσκολα γίνεται δουλοπάροικος , και ο ίδιος πάνω από όλα πραγματεύεται την ελευθερία του.       

Οι δύο φίλοι χαιρετήθηκαν και τράβηξαν προς αντίθετες κατευθύνσεις. Η βουή των αυτοκινήτων , το ελαφρό βάδισμα των γυναικών , και το βαρύ των ανδρών επανήλθε ,  η ακινησία έπαψε να υπάρχει. Μόνο το γέλιο των μικρών παιδιών ακουγόταν δυνατά και ανέμελα . Τελικά ίσως να υπάρχει ελπίδα.   

                                                                                                                   10-9-2014

                                                                                                                    ΒΑΣ ΔΓΡ